Het verhaal achter de sjaals

In augustus 2010 was ik tijdens een vakantie op het eilandje Fanø, in Denemarken.                                                                               
Het was een moeilijke periode voor mij, mijn moeder was korte tijd daarvoor ernstig ziek geworden en binnen enkele weken overleden. Op Fanø ontmoette ik een vriendin van mijn zoon. Zij woonde tijdelijk op dit mooie eiland, waar ze een schilderachtig huisje huurde en een groot deel van haar tijd doorbracht met breien. Kleding, maar met name prachtige sjaals, in mooie open patronen: ‘kantbreiwerk’.
Thuisgekomen, nog steeds wat verdrietig, lusteloos ook, ging ik,  om ’s avonds maar wat om handen te hebben, op zoek naar een eenvoudig kantpatroon voor een sjaal. En daar is het mee begonnen. Op één of andere manier bleek het breien een haast therapeutische invloed op me te hebben. De zachte wol, het langzame ontstaan van iets moois, werkte rustgevend, troostend. En zo ontstond de eerste sjaal. Al gauw begon ik aan een volgende, en nog één, en nog één…
Boeiend was het om te zien hoe met één patroon, maar verschillende materialen, steeds weer een verrassend mooie sjaal of omslagdoek uit mijn handen kwam. Ik gaf er verschillende cadeau, aan mijn vrienden, kinderen, zussen. Na een tijdje ging ik op zoek naar nieuwe patronen, ik kocht een boek met patronen van schitterende Estlandse kantbreisjaals en ik vond ook mooie patronen op internet. Kortom, ik ben niet meer gestopt, en beleef nog steeds veel plezier aan het ontstaan van een mooie sjaal of omslagdoek, door  kleur-,  materiaal- en patroonkeuze steeds weer anders.
Waarom sjaals, en geen truien of sokken? Een sjaal omhelst je, je drapeert hem om je schouders.  Het symboliseert iets zorgzaams, het koestert. Een sjaal is ook een sieraad en heeft daardoor net iets extra’s; dat wat het leven een beetje mooier maakt.
Elke sjaal is met de hand gebreid, daar zitten dus vele uurtjes werk in. Afhankelijk van de grootte van de sjaal en het patroon ben ik zo tussen de vijftien en de vijftig uur bezig met een sjaal. Als hij af is wordt hij met de hand gewassen in een zacht wolwasmiddel en bijna altijd opgespannen, zodat het patroon mooi uitkomt. Daar ben ik dan meestal nog wel een uurtje mee bezig. Als hij goed gedroogd is, is hij klaar en hang ik hem op een paspop, om er zelf nog een poosje van te genieten, voor hij een bestemming vindt.

Reacties